همه از کالاهایی مانند گندم ، کاکائو ، روغن خام ، کره ، زغال سنگ و برق استفاده می کنند. اما بیشتر سرمایه گذاران می دانند که گمانه زنی در مورد کالاها در بازارهای آینده فقط برای جوانب مثبت است و هیچ آماتور معقول نمی تواند بازنشستگی یا بودجه کالج وی را در مورد قند ، نقره ، آب پرتقال یا گاوهای فیدر شرط بندی کند. اما آیا کالاها واقعاً خطرناک هستند؟با استفاده از جامع ترین داده های مربوط به بازده های معاملات آتی کالاها که تاکنون مونتاژ شده است ، استاد امور مالی وارتون گری گورتون و K. Geert Rouwenhorst ، استاد دارایی در دانشکده مدیریت ییل ، به یک نتیجه گیری غافلگیرکننده رسیده اند - که کالاها همان بازده هایی را ارائه می دهند که سرمایه گذاران عادت دارند. دریافت با سهامگورتون و روونهاست یافته های خود را در مقاله ای با عنوان "حقایق و خیالات در مورد آینده کالا" ارائه می دهند.
نویسنده
دانش در کارمندان وارتون
همه از کالاهایی مانند گندم ، کاکائو ، روغن خام ، کره ، زغال سنگ و برق استفاده می کنند. اما بیشتر سرمایه گذاران می دانند که گمانه زنی در مورد کالاها در بازارهای آینده فقط برای جوانب مثبت است و هیچ آماتور معقول نمی تواند بازنشستگی یا بودجه کالج وی را در مورد قند ، نقره ، آب پرتقال یا گاوهای فیدر شرط بندی کند. یکی از بدنام ترین سرمایه گذاری های کالاها ، آینده شکم گوشت خوک ، برای "چگونه تخم مرغ لانه خود را در چشمان چشم از دست می دهد" است.
اما آیا کالاها واقعاً خطرناک هستند؟کمبود داده ها این سؤال را بدون جواب رها کرده است. تا به حال. با استفاده از جامع ترین داده های مربوط به بازده های آتی کالاها که تاکنون مونتاژ شده است ، استاد امور مالی وارتون گری گورتون و K. Geert Rouwenhorst ، استاد دارایی در دانشکده مدیریت ییل ، به نتیجه گیری غافلگیرانه رسیده اند: کالاها بازده های مشابهی را ارائه می دهند که سرمایه گذاران عادت دارند با آنها دریافت کنند. سهام ، که به طور معمول به اندازه کافی برای سرمایه گذاران معمولی مشاهده می شوند. گورتون گفت: "این برای بسیاری از مردم در سراسر جهان ، چه در آکادمی و چه در خارج از دانشگاه ، بسیار شگفت آور بود.""آنها فکر می کردند که این پایین تر خواهد بود."
طبق گفته های گورتون و روونهاور ، کالاها به اندازه سهام خطرناک نیستند ، که اخیراً مقاله ای را در مورد این موضوع با عنوان "حقایق و خیالات در مورد آینده کالاها" تکمیل کرده اند. از همه مهمتر ، کالاها با سهام و اوراق قرضه "همبستگی منفی" دارند ، به این معنی که قیمت آنها هنگام سقوط قیمت سهام افزایش می یابد و بالعکس. این امر عمدتاً به این دلیل است که کالاها در هنگام افزایش تورم به خوبی عمل می کنند ، در حالی که سهام و اوراق قرضه این کار را نمی کنند.
این امر باعث می شود یک سبد کالایی برای تنوع یا گسترش ریسک در بین انواع مختلف سرمایه گذاری ایده آل باشد. گورتون گفت: "وقتی در بازارهای سهام باران می بارد ، خورشید در آینده کالاها می درخشد.""به طور متوسط ، هنگامی که یکی در حال افزایش است ، دیگری در حال کاهش است ... یکی از موارد امن که من مایل به نتیجه گیری از مطالعه ما هستم این است که هیچ سرمایه گذار نهادی نباید صفر به آینده کالاها اختصاص دهد."وی افزود: سرمایه گذاران کوچک نیز ممکن است عاقلانه باشند که برخی از منابع را در آینده کالاها قرار دهند ، از تعداد معدودی از صندوق های متقابل کالاها یا از صندوق های مبادله ای که به زودی به بازار عرضه می شوند ، انتخاب کنند.
بسیاری از سرمایه گذاران از عملکرد اخیر کالاها تحت تأثیر قرار گرفته اند. شاخص کالاهای Dow Jones-Aig ، که قراردادهای آتی را در 19 کالا ردیابی می کند ، در سال 2005 21. 36 ٪ خیره کننده را به دست آورد و طی پنج سال گذشته میانگین بازده سالانه نزدیک به 12 ٪ را به همراه داشته است.
کالاها به روشهای مختلف خریداری و فروخته می شوند. فروش روزانه کالاهای خود در بازار محل انجام می شود. دلالان همچنین می توانند گزینه های کالایی را که به صاحبان آنها حق می دهد ، اما نه تعهد ، برای خرید یا فروش مبلغ معینی از کالا با قیمت مشخص در طی یک دوره معین از روزها ، هفته ها یا ماه ها تجارت می کنند.
گورتون و روونهاورست در بازارهای آینده چند میلیارد دلاری متمرکز شدند. اینها شامل قراردادهایی است که خریدار و فروشنده را به تجارت حجم معینی از کالا با قیمت مشخص - قیمت آتی - در یک تاریخ خاص ، به طور معمول ظرف سه ماه متعهد می کنند. به عنوان مثال ، در بورس کالای نیویورک ، قراردادی برای روغن خام و شیرین نفتی شامل یک معامله 1000 بشکه است. قراردادی برای گوشت خوک یخ زده که در بورس کالای شیکاگو معامله می شود ، توافق نامه ای برای تجارت 40،000 پوند بیکن است.
اولین قراردادهای آتی در شرکت هلند شرقی هند در قرن هفدهم سهام را پوشش داد. اما به نظر می رسد آینده کالاهای مدرن با قراردادهای برنج ژاپنی که ابتدا یک قرن بعد در اوساکا معامله می شود ، سرچشمه گرفته است.
کشاورزان و سایر کالاها فروشندگان از آینده برای قفل کردن قیمت محصولات زراعی و سایر کالاهایی که هنوز برای بازار آماده نیستند ، استفاده می کنند و خود را از نوع افت قیمت که هنگام تهیه ناگهان افزایش می یابد - در زمان برداشت ، محافظت می کنند. خریداران آتی ، مانند سازندگان غلات یا پالایشگاه های نفتی ، از قراردادها برای محافظت در برابر سنبله های قیمت استفاده می کنند.
قراردادهای آتی نیز در بین دلالان معامله می شود ، که امیدوارند با نزدیک شدن به مهلت ، قیمت قرارداد تغییر کند. اگر قیمت نقطه در یک قرارداد آتی بالاتر از قیمت حرکت کند ، ارزش قرارداد بالا می رود ، زیرا صاحب آن می تواند از این قرارداد برای خرید کالا با قیمت پایین تر استفاده کند و سپس آن را در بالاتر از بازار Spot بفروشد. یک قرارداد آتی شرط بندی در مورد حرکت قیمت های نقطه است.
در مبادلات مختلف کالاها ، قیمت قرارداد لحظه به لحظه به همان روشی که قیمت سهام در بورس سهام ارسال می شود ، ردیابی می شوند. بسیاری از بازرگانان معاملات آتی کالاها قصد ندارند هرگز از کالاهای اساسی کالای اساسی برخوردار باشند. وقتی خریدار و فروشنده با یک قرارداد آتی موافقت می کنند ، هیچ وجه نقدی تغییر نمی کند و در آن لحظه ارزش قرارداد صفر است. با این حال ، در طول روز تجارت ، اگر قیمت نقطه افزایش یابد ، قرارداد افزایش می یابد ، یا اگر معامله گران فکر کنند قیمت نقطه در آینده افزایش می یابد. در صورت وقوع برعکس ، قرارداد در قیمت کاهش می یابد.
در پایان روز ، تغییر قیمت قرارداد منجر به پرداخت خودکار از حساب یک طرف به طرف دیگر می شود و باعث می شود قیمت قرارداد به صفر برگردد. این روند در هر روز معاملاتی تا زمان انقضای قرارداد تکرار می شود.
سرمایه گذاران آتی در مورد تغییرات قیمت نقاط که همه انتظار دارند ، پولی نمی کنند ، مانند افزایش گرمایش قیمت نفت در زمستان. تغییرات مورد انتظار در قیمت قراردادها هنگام ایجاد قراردادها منعکس می شود ، به همان روشی که قیمت سهام هواپیمایی امروز منعکس کننده فروش بلیط بزرگی است که در فصل تعطیلات تابستان آینده انتظار می رود.
در طی دوره های طولانی ، قله ها و دره های غیر منتظره در قیمت های نقطه ای به طور معمول یکدیگر را لغو می کنند ، بنابراین هیچ راهی برای سرمایه گذار بلند مدت وجود ندارد که بتواند انواع قراردادهای آتی را خریداری کند و بر روی آنها حساب کند و از تغییرات قیمت غیر منتظره افزایش می یابد. واد
بنابراین معامله گران دو راه برای کسب درآمد دارند. اول، آنهایی که با استعداد یا خوش شانس هستند، ممکن است بتوانند زمان بازار را تعیین کنند و تغییرات قیمتی را که دیگران نمی بینند پیش بینی کنند. اینها مانند معامله گران بازار سهام هستند که برای بهره برداری از فرصت هایی که دیگران پیدا نکرده اند، وارد یا خارج از سهام خاص می شوند. در تئوری، معامله‌گران همچنین می‌توانند از هر «حق بیمه ریسک» سود ببرند - غرامتی که در قیمت‌های قراردادی تعبیه شده است که ریسک عدم آگاهی قطعی قیمت‌های لحظه‌ای را به آنها می‌پردازد. اگر حق بیمه ریسک وجود داشته باشد، سرمایه‌گذار می‌تواند با استراتژی مالکیت طیف گسترده‌ای از معاملات آتی کالاها در بلندمدت و بالا بردن کل بازار، درآمد کسب کند.
این همان کاری است که سرمایه‌گذاران بازار سهام انجام می‌دهند زمانی که صاحب صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به سبک شاخص هستند که طیف گسترده‌ای از سهام را برای بلندمدت نگه می‌دارند، که منعکس کننده دستاوردهای بازار گسترده است. در بازار سهام، حق بیمه ریسک به سرمایه‌گذاران بلندمدت بازده سالانه حدود 5 درصد بالاتر از آنچه که می‌توانستند در اسناد خزانه‌داری کاملاً ایمن ایالات متحده داشته باشند، می‌دهد.
مانند پرداخت حق بیمه
اما آیا کالاها دارای حق بیمه ریسک هستند؟گورتون گفت تا به حال هیچ کس نمی دانست. به سختی می توان داده ها را به دست آورد و "این تصور وجود داشت که این بازارها با آنچه که در واقع هستند متفاوت هستند."او گفت که تحقیقات تا حدودی کم بوده است زیرا معاملات آتی کالاها که معامله آنها دشوار است، برای سرمایه گذاران عادی جذابیتی ندارد."برای مدت طولانی این محله یهودی نشین بوده است."
گورتون افزود، در واقع، بسیاری از کارشناسان معتقد بودند که کالاها به هیچ وجه هیچ گونه حق بیمه ای ارائه نمی دهند. در واقع، معاملات آتی کالا یک بازی مجموع صفر خواهد بود و سود برندگان با ضرر بازندگان جبران می شود. در مقابل، در بازار سهام، سرمایه گذار متوسط در طول زمان برنده است.
در کالاها، حق بیمه ریسک در تفاوت بین قیمت‌های آتی جاری - قیمتی که کالا تحت قرارداد با آن معامله می‌شود - و قیمت نقدی مورد انتظار در آینده منعکس می‌شود. اما چرا قیمت آتی پایین تر است؟
به گفته گورتون و روونهاور ، محققان تا دهه 1930 خاطرنشان كردند كه آینده ها اساساً قراردادهای بیمه هستند. به عنوان مثال ، یک تولید کننده دانه می خواهد به قیمت آینده قفل کند ، اما یک دلال تنها در صورتی که به او اجازه می دهد غلات را کمتر از آنچه انتظار می رود هنگام خرید آن برای فروش آن برای فروش آن در بازار نقطه ، خریداری کند. مهلت قراردادتفاوت این است که سود مورد انتظار دلالان است. تولید کننده دانه متعهد می شود کمتر از آنچه انتظار دارد در بازار نقطه بفروشد ، زیرا او خطر کمتری را که انتظار می رود از بین می برد. این تفاوت مانند پرداخت حق بیمه است.
به عنوان نمونه ، گورتون و روونهاست وضعیتی را توصیف می کنند که در آن انتظار می رود قیمت نقطه نفت در سه ماه 27 دلار باشد. با قیمت آتی که 25 دلار تعیین شده است ، سرمایه گذار معاملات آتی در صورتی که قیمت در سه ماه 27 دلار باشد ، حق بیمه 2 دلار در هر بشکه را به دست می آورد.
برای اندازه گیری حق بیمه خطر در دنیای واقعی ، محققان شاخصی از داده های نگهداری شده توسط دفتر تحقیقات کالاها ، که قیمت قراردادهای آتی را از سال 1959 ردیابی کرده است ، ساختند. این شاخص نزدیک به 40 قرارداد کالا از آلومینیوم تا جو تا روی ، معامله شده از ماه ژوئیه را شامل می شود. 1959 تا دسامبر 2004.
گورتون گفت: "آنچه در اینجا جدید است این است که ، برای اولین بار ، ما یک مجموعه داده بزرگ از قیمت های آتی کالاها داریم.""اگرچه طبق استانداردهای [بازار سهام] اندک است ، بسیار ، بسیار بزرگتر از هر چیزی است که قبلاً مورد مطالعه قرار گرفته است."محققان سپس بازده سالانه را برای یک سرمایه گذار که در هر قرارداد 1 دلار نگه داشته است ، محاسبه کردند. با اتمام قراردادها ، موارد جدید به دست آمد. هلدینگ ها هر ماه برای حفظ یک سرمایه گذاری برابر در هر کالایی مجدداً تعادل می یافتند.
این مطالعه نشان داد که سرمایه گذاری در این شاخص آتی می تواند به مراتب بهتر از سرمایه گذاری در خود کالاها ، که در بازار نقطه خریداری شده است ، انجام شود. این بازده اضافی حق بیمه خطر را نشان داد. در کل دوره ، بازده ، با ترکیب ، به طور متوسط 9. 98 ٪ در سال برای سرمایه گذاری آتی ، در مقابل 7. 66 ٪ برای سرمایه گذاری در بازار نقطه. هر دو تورم را شکست دادند ، که به طور متوسط 4. 13 ٪ در سال بود.
نتایج نشان می دهد که بازده آینده در طی 45 سال تقریباً یکسان با مواردی بود که می توانستند در شاخص اصلی بازار سهام ، استاندارد و Poor's 500 سرمایه گذاری کنند. شاخص آتی در دهه 1970 S& P 500 را شکست داد اما آن را به دنبال داشت. دهه 1990معاملات آتی کالاها و سهام هر دو با حاشیه گسترده اوراق قرضه را شکستند.
علاوه بر این ، براساس این مطالعه ، حق بیمه خطر در معاملات آتی کالاها 5. 23 درصد در سال ، در مقابل 5. 65 درصد درصد بود. گورتون گفت: "این حیرت انگیز بود که دریابیم که معاملات آتی کالاها اساساً همان بازده اضافی را دارند" به عنوان سهام بیش از حد بدون خطر T. و با این حال ، معاملات آتی کالاها خطرناک تر بودند ، با انحراف استاندارد 12. 10 در مقایسه با 14. 85 برای سهام. یک انحراف استاندارد بزرگتر به معنای سرمایه گذاری بی ثبات تر است و نوسانات گسترده تری دارد. و ، همانطور که قبلاً اشاره شد ، گورتون و روونهاورست دریافتند که معاملات آتی کالاها با سهام و اوراق قرضه منفی است ، به این معنی که آینده ها هنگام سقوط دیگران بالا می روند ، و برعکس (اثری که با دوره های طولانی تر تلفظ می شود).
چرا آتی کالاها با وجود این همبستگی منفی ، بازده سهام مانند را ارائه می دهند؟گورتون گفت: "جواب این است که ما فقط نمی دانیم.""این موضوع برای تحقیقات بیشتر خواهد بود ... ما در حال تدوین قیمت های آتی به دهه 1880 هستیم ... ما قصد داریم به یک سری داده های طولانی تر نگاه کنیم تا تأیید کنیم که آنچه پیدا کردیم صحیح است."
